با این حال سوال بسیاری از بیماران آن است که انواع پل دندان شامل چه مواردی خواهد بود؟ آیا همیشه نیاز است تا دندانهای کناری به عنوان پایه در نظر گرفته شود؟ آیا می‌توان صرفا از یک پایه برای بریج کمک گرفت؟ اگر به دنبال پاسخ سوال‌های خود در مورد این درمان هستید، در ادامه همراه ما باشید!
انواع مختلفی از بریج دندان وجود دارد که دندانپزشکان می‌توانند بسته به شرایط بیمار از آن‌ها کمک بگیرند. در ادامه به بررسی هر یک می‌پردازیم:
در این روش، دو دندان پوسیده یا در مواردی سالم مجاور ناحیه بی‌دندانی به عنوان پایه انتخاب خواهد شد. پس از ارزیابی دقیق با رادیوگرافی پری اپیکال، مراحل بعدی درمان آن‌ها آغاز می‌شود. ابتدا پوسیدگی‌ها و مشکلات احتمالی این دندان‌ها به دقت درمان می‌شود. سپس با تراش کنترل‌شده و محافظه‌کارانه، فرم ایده‌آل برای قرارگیری روکش ایجاد خواهد شد.
در مرحله قالب‌گیری، از مواد دقیق سیلیکونی برای ثبت دقیق آناتومی دندان‌ها استفاده می‌شود. لابراتوار با استفاده از این قالب، بریج سه واحدی را از جنس زیرکونیا یا PFM با دقت می‌سازد. البته ممکن است تعداد واحدهای آن بسته به شرایط بیشتر شود. در نهایت پس از چک کردن تطابق و اکلوژن، بریج با سمان دائمی فیکس می‌شود. دقت کنید که از این روش نمی‌توان برای جایگزینی دندان آسیاب سوم یا حتی دوم استفاده کرد.
بریج بر پایه ایمپلنت با دو پایه روشی ایده‌آل برای جایگزینی 3 دندان یا بیشتر در یک ردیف است؛ در حقیقت 2 ایمپلنت به عنوان پایه و پونتیک‌های میانی به عنوان پل عمل می‌کند. پیش نیاز اصلی، تراکم و حجم کافی استخوان است که با تصاویر CBCT به دقت ارزیابی می‌شود.
مزیت کلیدی این تکنیک، حفظ دندانهای مجاور است، چرا که دیگر نیازی به تراش آن‌ها نخواهد بود. پس از تثبیت ایمپلنت‌ها، بریج نهایی با دقت بر پایه‌ها سوار شده و عملکردی مشابه دندانهای طبیعی ارائه می‌دهد. این روش ترکیبی معمولا از دوام بالاتری برای بیماران برخوردار است.
بریج دندان Cantilever که در آن فقط از یک دندان پایه استفاده می‌شود، معمولا در موارد خاص کاربرد دارد. بیشترین استفاده آن در جایگزینی دندان لترال با اتکا به دندان کانین به عنوان پایه منفرد است. به دلیل نیروهای اکلوزالی بیشتر و احتمال ایجاد تیلت در دندان پایه، کاربرد آن در ناحیه خلفی بسیار محدود است.
دندانپزشکان تنها در شرایطی که امکان استفاده از پایه‌های اضافی وجود نداشته باشد و تحلیل استخوان فک نیز محدود باشد، این روش را پیشنهاد می‌کند.
این روش با استفاده از یک پونتیک متصل به دو بالچه فلزی یا سرامیکی طراحی می‌شود. بالچه‌ها از سطح پشتی به دندانهای پایه مجاور چسبانده می‌شود و نیاز به تراش حداقلی خواهد بود. در واقع دیگر دندانپزشک تمامی سطوح دندانهای پایه را برای ساخت پل دندان تراش نمی‌دهد.
به دلیل مقاومت محدود در برابر نیروهای اکلوزالی، این روش عمدتا برای دندانهای قدامی مانند ثنایا یا نیش مناسب است. از این رو برای دندانهای خلفی توصیه نمی‌شود.
بریج های دندانی روشی موثر برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته است. این درمان با استفاده از یک یا دو دندان پایه به عنوان تکیه‌گاه، فضای خالی را پر می‌کند. در برخی موارد، به‌جای دندانهای طبیعی از ایمپلنت به عنوان پایه استفاده می‌شود. به طور کلی این روش نسبت به ایمپلنت هزینه کم‌تری دارد و در عین حال، دوام و عملکردی نزدیک به دندان طبیعی ارائه می‌دهد.
علاوه بر این، دندانهای کناری که به عنوان پایه استفاده می‌شود، معمولا ترمیم و تقویت خواهد شد تا استحکام لازم را داشته باشد. نکته دیگر آن است که بریج یک درمان ثابت خواهد بود و دیگر بیمار قادر به خارج‌سازی آن از دهان نیست. به همین علت مشکلات کم‌تری حین جویدن نسبت به روش‌های متحرک به همراه خواهد داشت.
استفاده از بریج دندان برای بیماران بسیاری مناسب است. به طور کلی اگر فرد با هر یک از شرایط زیر مواجه باشد، استفاده از چنین درمانی برایش گزینه ایده‌آلی خواهد بود:
· بیمارانی که نیاز به جایگزینی یک یا چند دندان کنار هم دارند.
· بیمارانی که دندانهای کناری محل بی‌دندانی، نیاز به ترمیم و درمان دارد. در چنین شرایطی، می‌توان با یک درمان، چندین هدف را در پیش گرفت.
· افرادی که هزینه درمان‌های گران قیمتی نظیر ایمپلنت را ندارند، می‌توانند به سراغ بریج دندان بروند.
· بیمارانی که شرایط ایده‌آل برای دریافت ایمپلنت را ندارند، استفاده از بریج برایشان توصیه می‌شود. به عنوان مثال نداشتن تراکم استخوانی کافی، دندانپزشک را مجاب می‌کند تا به سراغ چنین درمانی برود.
· بیمارانی که قصد دارند در مدت زمان کوتاه‌تری دندان از دست رفته را جاگزین کنند، استفاده چنین درمانی موثر خواهد بود.
برای ساخت پل دندان، دندانپزشکان معمولا مراحلی را طی می‌کنند. البته در ادامه ما به مراحل ساخت یک بریج بر پایه دندان صحبت خواهیم کرد. مراحل سایر انواع پل های دندانی کمی متفاوت‌تر است:
· در اولین مرحله دندانپزشک با معاینه دقیق و بررسی تصاویر رادیوگرافی PA، سلامت دندانهای کناری را ارزیابی می‌کند.
· در صورت عدم انجام عصب کشی قبلی، این دندان‌ها درمان ریشه خواهد شد تا آماده پذیرش روکش شود.
جمع‌بندی
بریج دندان گزینه فوق‌العاده‌ای برای جایگزینی دندانهای از دست رفته است. با این حال برای دریافت آن بیمار باید از یک‌سری شرایط برخوردار باشد. به همین علت توصیه می‌شود برای مشاوره درست و دقیق، حتما به یک دندانپزشک مراجعه کنید. نوع بریج حتی با توجه به تعداد دندان و حتی موقعیت آن‌ها تعیین می‌شود.
ورم بعد از ایمپلنت دندان یکی از عوارض آزاردهنده در بیماران است. در حقیقت به علت ناقرینگی که در صورت فرد ایجاد می‌شود، برای بیمار خیلی خوشایند نخواهد بود. همچنین گاهی اوقات ورم صورت به مقدار زیاد اتفاق می‌افتد. همین امر سبب می‌شود تا فرد با مشاهده آن نگران وجود مشکل جدی باشد.
اما واقعا چرا بعد از ایمپلنت دندان ورم می‌کنیم؟ آیا همیشه وجود تورم در صورت بعد از ایمپلنت طبیعی است؟ تا چه زمانی تورم بعد از ایمپلنت می‌تواند باقی بماند؟ در ادامه همراه ما باشید تا بیشتر با این عارضه از جراحی ایمپلنت صحبت کنیم.
چرا بعد از ایمپلنت دندان ورم می‌کنیم؟
تجربه ورم بعد از ایمپلنت دندان خیلی از اوقات به علت یکی از عوامل زیر است:
التهاب ناشی از جراحی
برای کاشت ایمپلنت مسلما نیاز است تا جراحی روی لثه صورت بگیرد. حتی در مواردی که دندانپزشک بدون جراحی و به صورت فوری کار کاشت دندان را انجام می‌دهد، باز هم واکنش‌های التهابی در بدن فرد اتفاق خواهد افتاد. همین التهاب خود سبب بروز مشکلاتی نظیر قرمزی و گرما در ناحیه جراحی می‌شود.
به علاوه یکی دیگر از علائم شایع التهاب در ناحیه جراحی، تورم است. به همین علت تقریبا تمامی بیماران پس از جراحی ایمپلنت در ناحیه لثه و حتی گاهی صورت خود با تورم همراه هستند.
عفونت در ناحیه زخم
در مواردی ورم بعد از ایمپلنت دندان با شدت زیاد و حتی به صورت طولانی مدت اتفاق می‌افتد. در این شرایط دیگر نباید صرفا التهاب را عامل آن دانست. در بیماران با این شرایط باید به بروز عفونت در اطراف ایمپلنت دندان نیز شک کرد. البته توجه کنید که عفونت خود با علائم دیگری نیز همراه خواهد بود.
به عنوان مثال اکثر بیماران همراه با عفونت، بوی بد دهان را نیز تجربه خواهند کرد. همچنین گاهی ترشح چرک از لثه اطراف ایمپلنت قابل مشاهده است.
مصرف مواد غذایی گرم در روز اول جراحی
درست است که ورم بعد از ایمپلنت دندان تا حدودی طبیعی است، اما برخی از عوامل بر شدت آن دامن می‌زند. به عنوان مثال اگر بیمار در ساعات ابتدایی پس از جراحی از مواد غذایی گرم استفاده کند، حرارت آن‌ها سبب افزایش التهاب در روزهای آتی خواهد شد. همین موضوع سبب می‌شود تا تورم گاهی بیش از مقدار طبیعی آن اتفاق بیفتد.
آیا ورم بعد از ایمپلنت دندان طبیعی است؟
اینکه تورم بعد از ایمپلنت طبیعی است یا خیر، به علت آن بستگی دارد. اگر عامل بروز تورم در صورت فرد التهاب پس از جراحی باشد، مطمئنا مشکلی برای بیمار نخواهد داشت. با این حال اگر علت بروز ورم در صورت مرتبط با عفونت باشد، باید برای پیگیری آن اقدام کنید.
در حقیقت عفونت یک عامل غیرطبیعی است و به خودی خود برطرف نمی‌شود. مصرف مواد غذایی گرم نیز مشکل چندانی برای فرد ایجاد نخواهد کرد؛ صرفا ممکن است تورم با شدت بیشتری برای فرد اتفاق بیفتد.
مدت زمان ورم بعد از ایمپلنت دندان
مدت زمان تورم بعد از ایمپلنت دندان نیز یکی دیگر از عواملی است که به بیمار در تشخیص طبیعی یا غیرطبیعی بودن آن کمک می‌کند. در اغلب موارد التهاب و به دنبال آن تورم صورت پس از 3 تا 4 روز شروع به کاهش می‌کند. در حقیقت اوج تورم در اغلب بیماران یک تا 2 روز بعد از کاشت دندان است.
در صورتی که روند کاهشی التهاب پس از این مدت شروع شود، مشکلی وجود ندارد. اما اگر بیمار متوجه شود تورم همچنان پس از 4 روز کم‌تر نشده، باید به عوامل دیگری شک کرد. حتی گاهی شاهد آن هستیم که تورم در صورت پس از این مدت افزایش چشم‌گیری پیدا می‌کند. در اغلب اوقات عامل آن در این شرایط عفونت است.
جمع‌بندی
ورم بعد از ایمپلنت دندان در اکثر بیماران طبیعی تلقی می‌شود و نباید نگران بروز آن بود. اما همیشه نباید دل را به چنین چیزی خوش کرد. حتما در صورتی که مدت و شدت آن افزایش یابد، پیگیری لازم را انجام دهید. با این کار می‌توان از بروز عوارض خیلی پیچیده‌تر پیشگیری کرد.